Zer esan diezagukezu eraikinaren diseinuari buruz? Zer irudikatzen du? Zer bilatzen du?

Hain justu, horren bila genbilen. Eragile guztien arteko harremana estutuko lukeen diseinua, konpartimentu itxietatik ihes egingo lukeena. Eragile desberdinak bertan interakzioan egotea optimizatu dezakeena, eta are gehiago espazioa bera askotan aldatzen dena, hau da, goizez klasea dena, arratsaldez ekintzaileak eta gauez enpresak, herritarrak, ekintzaileak eta ikasleak...

Barne-espazioen ikuspuntutik, tentsio hori, elkarrekintza hori, faktore garrantzitsua zen eta lehiaketan kontuan hartu zen. Gero kanpotik, hau da, ibiltzean zer ikusi daitekeen, espazio hori erakargarria izan behar zen, berritzailea noski, itxura ikonikoa zuena, baina ez estatua edo totem bezalako ikonikoa, baizik eta aitzitik, eraikinaren azalarekin elkarreragitera gonbidatzen duen zerbait, horrela, zer den jakin gabe ere, zu erakarrita sentiaraziko zaituena, sartu nahi izatea.

Berrikuntza-espazio askok, oro har, 90 graduko angeluez abusatzen dute, 80ko hamarkadako arkitekturakoak dira, nolabaiteko edertasunarekin, baina oso oldarkorrak, oso totem-antzekoak. Zerbait nahi genuen, berritzailea eta ikonikoa izanik, zegoen tokiarekin batera joango zena, ez da kasualitatea Bjarke Ingels Group (BIG), irabazi zuen arkitektura-etxeak, “Camino de las Olas - Olatuen Bidea” deitu izana, Santiago Bidea bertatik pasatzen denarekin jolastuz. Uliako muinoarekin hitz egiten duen leku bat nahi genuen, Zurriola hondartzan, olatuen hondartzan, aurkitzen dituzun olatu horietara eramango zaituena.

Eta hori da bilatzen genuena. Barruan, tentsio handiko espazioa da, ia metroan egotea bezalakoa, geltoki batean dena lotuta dagoela, ez dago konpartimentu estankorik, eta kanpotik, paseatzera, ibiltzera, azala ukitzera, egotera gonbidatzen zaitu, azalaren gainean egon, bertara sartu. Oso zorrotza izan da, baina, hain zuzen, gauza horiei erantzuteko moduko jendea gonbidatu genuen nazioarteko lehiaketa batera. Oso lehia zorrotza izan zen eta emaitzak oso onak izan direla uste dut.

Nola animatuko zenituzke herritarrak GOe-ra joatera?

Gastronomiaren etorkizuna eta berrikuntzaren etorkizuna zein izango den jakiteko jakinmina duen edonork baduela han, Donostian, etorkizunerako leihorik onena izango dena eta zurekin elkarreragiteko diseinatuta dagoela esango nuke. Ez dago konpartimentu estankoak izateko diseinatuta, baizik eta gastronomiaren eta elikaduraren etorkizunerako leiho nagusia izango duzu.

Nola eragingo dio GOe-k hiriko ekosistema berdeari?

Inola ere ez. Zuhaitz guztiak eta parkeko eremua ordezkatzen dira. Era berean, Groseko behealdea eta Uliako muinoaren arteko komunikaziorako lehen existitzen ez ziren irtenbide sorta bat sortzen du. Zentzu horretan, zuk daukazun parke berri eta berritzaileagoa da ibiltzeko. Edukiarekin elkarreragin nahi ez baduzu, kontinenteak hiriko eta itsasoko begiratoki nagusietako bat eskainiko dizu, baitan bertatik paseo bat emateko aukera ere. Gastronomia edo janaria interesatzen ez bazaizu eta oinez bakarrik ibili nahi baduzu, GOe ibilaldi bat egiteko behatoki eta eremu ederra duzu.

Proiektu gehiago al dituzue buruan?

Orain ekintzaileekin eta enpresekin hitz egiten ari gara, hau irekitzen denean, GOe-n berrikuntza proiektu horiek jada existitu daitezen, eta, gainera, doktoregaiak izan ditzagun, bertan enpresa eta ekintzaileekin lanean has daitezen. Ez diogu itxarongo egitura edukitzeari. Edukiak lantzen ari gara eta kontinentearen aurretik jarriko da martxan.

Azkenik eta laburbilduz, zer onura ekarriko dizkio GOe-k Donostiari?

Berrikuntza sortzen den hiri batean, jarduera ekonomiko handiagoa, GOe-ren zeregin nagusia produktuetan, enpresetan, ekintzaileetan eta ikerkuntzan berritzea baita, batez ere master eta doktoregoko ikasleek egingo dutena. Beraz, hiritik eta hirian ematen diren berrikuntza eta zerbitzu aurreratuen bolumena handituko da, sektore jakin batzuetan espezializazio adimentsuaz esan genuen ildoari jarraituz, eta horietako bat elikadura da. Gainera, zerbaitek zentzurik badu Donostian, hori gastronomia da. Talentu ekintzailea, talentu akademikoa eta enpresa talentu asko erakarriko ditu hirira, bertan lan eta biziko direnak.

Marka mailan, Donostiaren irudia indartuko du, gastronomiaren etorkizuna erreproduzitzen den eta errestaurazio mailan ez ezik, laborategi, prestakuntza eta ekintzailetza mailan ere bilakaera izan duen hiri gisa, eta hori bakarra da.