F. JAVIER SÁNCHEZ MARCOS 

87 urterekin, Lola Herrerak Espainiako antzerki-panoraman gehien errespetatzen eta miresten den pertsonaietako bat izaten jarraitzen du. Tauletan duen presentziak ez du galdu hamarkadetan zehar ezaugarritu duten indarraren eta magnetismoaren izpirik ere, eta interpretazioaren benetako ikono bihurtu da, baita sormenak eta pasioak adin-mugarik ezagutzen ez dutela erakusten duen aparteko adibide ere.

Aktore beterano honek, Espainiako antzerkiaren dama handienetakotzat jotzen denak, egunez egun erakusten du heldutasuna betetasun artistiko eta pertsonalaren sinonimo izan daitekeela. Bartzelonako Goya Antzokian egingo duen Adictos lanaren hurrengo estreinaldiak eszenaratze berri bat baino askoz gehiago irudikatzen du: etengabe berrasmatzen den karrera baten adierazpena da, erronka berriei eutsiz eta hainbat belaunalditako artistekin elkarlanean arituz.

• Antzerki-ondarea: Arte eszenikoari eskainitako hamarkadek ibilbide paregabea eta errepikaezina egin dute Espainiako antzerki garaikidean.
• Etengabeko berritzea: Belaunaldi berriekin agertokia partekatzeak, Daniel Dicenta semea egilekide gisa barne, jarraitutasun artistikoa sinbolizatzen du.
• Hausnarketa zintzoa: Bere memoriek zintzotasunak markatutako bizitza erakusten dute, garaipenei zein zailtasun pertsonalei helduz.

Lola Herreraren inspirazio-iturri nagusia gai konplexu eta unibertsalei zintzotasunez heltzeko duen gaitasuna da. Zahartzaroari eta bizitzaren amaierari buruzko hausnarketetan, ez du eufemismorik edo kontsolazio hutsik bilatzen, baizik eta adorez defendatzen du osotasunez bizitzearen eta duintasunez hiltzearen garrantzia. Mezu hori indar bereziz entzuten da 50 urtetik gorako ikusleen artean, bere hitzetan bere kezka eta asmo propioen oihartzuna aurkitzen baitu.

"Adina ez da oztopo bat, aukera bat da benetakotasunean sakontzeko eta barruan daramaguna adierazteko modu berriak aurkitzeko"

Bere ibilbide pertsonalak, esperientzia mingarriek markatuta, senar-emazte konplexu bat bezala, bere memorietan estalkirik gabe kontatzen duena, artea babesleku eta berritze-iturri nola bihur daitekeen erakusten du. Herreraren ustez, antzerkia ez da lanbidea bakarrik izan, baizik eta indarra, itxaropena eta zentzua aurkitu duen espazioa. Artearen dimentsio terapeutiko eta eraldatzaile horrek garrantzi berezia hartzen du bizitzaren bigarren erdian esanahi eta asmo berriak bilatzen dituztenentzat.

1. Zahartze aktiboa: Agenda profesional bizia mantentzen du, adina indar sortzailearen sinonimo izan daitekeela erakutsiz.
2. Zientzia osoa: Argi eta garbi hausnartzen du bizitzaz, heriotzaz eta denboraren joanaz, argitasun miresgarriz.
3. Gizarte Sustapena: Adinari buruzko aurreiritziei aurre egiten die eta esperientziaren eta benetakotasunaren balioa aldarrikatzen du.

Lola Herrerak zahartze-eredu bat gorpuzten du, estereotipoak eta gizarte-mugak gainditzen dituena. Horren adibideak erakusten du heldutasuna aparteko aberastasun sortzaile eta pertsonaleko etapa bat izan daitekeela, non esperientzien metaketa jakinduria bihurtzen den, eta non amaieraren hurbiltasunak ez duen paralisirik sortzen, baizik eta benetan bizitzeagatik berritutako premia bat.

Adineko pertsonak sarritan marjinatzen dituen mundu batean, Herrera ahots boteretsu gisa altxatzen da, eta sortzen, hausnartzen eta gizarteari laguntzen jarraitzeko eskubidea aldarrikatzen du, adina edozein dela ere. Bere mezua argia eta itxaropentsua da: bizitza ez da 50, 60 edo 70 urterekin amaitzen; eraldatu besterik ez da egiten, giza esperientziaren sakontasuna aztertzeko aukera berriak eskainiz.